۷

متن زیر برگرفته از

چوبه ی دار برپا می کنند، بیرون سلولم.
25 دقیقه وقت دارم.

 

25 دقیقه ی دیگر، زنده نخواهم بود.

24 دقیقه وقت دارم.

آخرین غذای من کمی نان و آب است ولی از گلویم پایین نمیرود.

23 دقیقه وقت دارم.

هیچ کس نمی پرسد چه احساسی دارم.

22 دقیقه وقت دارم.

به فرماندار نامه ای نوشتم، لعنت خدا به همه ی آن ها.

آه...21 دقیقه مانده.

میخواهم با رئیس زندان صحبت کنم، رفته است نهار بخورد.

20 دقیقه دیگر وقت دارم.

کلانتر می گوید،(پسر،می خواهم مردنت را ببینم)

19 دقیقه مانده.

می خندم ... خنده ی من از گریه ی گرگ بدتر است.

18 دقیقه وقت دارم.

وکیلم می گوید، متاسفانه نتوانستم کاری برایت انجام بدهم.

17 دقیقه مانده.
اشکالی ندارد، خیلی ناراحتی بیا جایت را با من عوض کن.
16 دقیقه وقت داری.

رئیس زندان را صدا می زنم تا بیاید و به حرف هایم گوش دهد.

15 دقیقه وقت دارم.

می گوید:(یک هفته،نه،سه هفته ی دیگر خبرم کن

حالا فقط 14 دقیقه وقت داری) 

پدر روحانی می آید تا روحم را نجات دهد،

در این 13 دقیقه ای که مانده.

از آتش و سوختن می گوید، اما من احساس می کنم که سخت سردم است.

12 دقیقه ی دیگر وقت دارم.

چوبه ی دار را آزمایش می کنند، پشتم می لرزد.

11 دقیقه وقت دارم.

چوبه ی دار عالی است و کارش حرف ندارد.

10 دقیقه ی دیگر وقت دارم.

منتظرم تا معجزه ای شود ... آزادم کنند.

در این 9 دقیقه ای که مانده.

اما این که فیلم سینمایی نیست، بلکه... خب، به جهنم.

8 دقیقه ی دیگر وقت دارم.

حالا از نردبان بالا می روم تا بر سکوی اعدام قرار گیرم.

7 دقیقه ی دیگر وقت دارم.

بهتر است حواسم جمع قدم هایم باشد و گر نه پاهایم می شکند.

6 دقیقه ی دیگر وقت دارم.

حالا پاهایم روی سکوست و سرم در حلقه ی دار ...

5 دقیقه ی دیگر مانده.

کاری نمیشود کرد. بیخیال دنیا.

4 دقیقه ی دیگر مانده.
حالا می توانم تپه ها را تماشا کنم، آسمان را ببینم.

3 دقیقه ی دیگر مانده.

صدای گنجشک ها را میشنوم.

2 دقیقه ی دیگر مانده.

سکوت و آرامش محض، نه در بیرون، در درون. دیگر هیچ چیز مهم نیست.

حتی 1 دقیقه ی باقی مانده.
....

از زندان تن و دنیا آزاد شدم. 

تا بینهایت وقت دارم.